on wciąż zmieniał pozycję, susząc coraz to inne fragmenty garderoby. Poradziłam mu jeszcze, żeby zdjął marynarkę, ale kategorycznie odmówił. Schło w tempie, niezbicie wskazującym na tworzywo sztuczne.<br>W konwersacji nie wyszliśmy poza kwestie pływania. Szczerze opisałam mu swoje antytalenty w tej dziedzinie, nieco nawet przesadzając, żeby mu nie robić przykrości. Głupio byłoby człowiekowi pomyśleć, że niepotrzebnie skoczył...<br>- A jak się pani czuje na łodzi? - spytał ciekawie. - Na statku?<br>Już chciałam powiedzieć, że znakomicie, kiedy nagle błysnęła we mnie jakaś mglista myśl.<br>- Okropnie! - zawołałam z przekonaniem. - Boję się dużej wody i nie znoszę kołysania i nawet mam zmartwienie, bo tu panowie obiecali