aż po dosadne porzekadła, jak ona. <br>- Ona z rodu, co tu od wieków? <br>Proboszcz już wstał. I patrząc na sękatą podłogę... <br>- Ona... ona z bólu człowieczego... - Wyprostował się. <br>- No, już lecę. Hans odprowadził księdza do drzwi. <br>- &lt;foreign&gt;Ich danke Ihnen herzlich&lt;/&gt;... za tyle zaufania. Ksiądz proboszcz nie wie, jak bardzo mi... <br>Gospodarz nie dał mu dokończyć. Położył palec na ustach i w drzwiach już, z nogą za progiem: <br>- Cieszę się, że historykowi nieobce jest wzruszenie... natury przyziemnej... - I znowu ten uśmiech sowizdrzalski. Hans nie wiedział, co odpowiedzieć. "Do kremu aluzja?" - I już tylko drzwi słychać. <br>Wracał do stołu i niemal się zderzył