łańcuchowej (utrzymanie jednolitego wyrazu).<br>Analizowane msze żałobne stanowią cykle od sześcio- do dziesięcioczęściowych. Tylko Karczyński (1925) i Gieburowski (1929) tworzą pełny, dziewięcioczęściowy cykl z tekstami liturgicznymi &lt;foreign lang="lat"&gt;missae pro Defunctis&lt;/&gt;. <br>Cykl sześcioczęściowy występuje we mszach J.A. Maklakiewicza (1932) i Jasińskiego (1989), przy czym obaj kompozytorzy tworzą podobny, skrócony układ, bez Graduale i Tractus. Maklakiewicz ­ z Offertorium, lecz bez Sekwencji, Jasiński ­ z Sekwencją, lecz bez Offertorium.<br>Cyklem siedmioczęściowym i podobnymi układami posługują się Wallek-Walewski (1937) i Machl (1981). Wallek-Walewski: I &lt;name type="tit"&gt;Requiem&lt;/&gt;, &lt;name type="tit"&gt;Kyrie&lt;/&gt;, II&lt;name type="tit"&gt;Dies irae&lt;/&gt;, III&lt;name type="tit"&gt;Offertorium&lt;/&gt;, IV &lt;name type="tit"&gt;Sanctus&lt;/&gt;, V &lt;name type="tit"&gt;Benedictus&lt;/&gt;, VI &lt;name type="tit"&gt;Agnus, Communio&lt;/&gt;, VII &lt;name type="tit"&gt;Libera me... de morte&lt;/&gt;; kompozytor opracowuje więc