co dawało Partii Republikańskiej zdecydowaną przewagę polityczną.<br>Johnson, będąc demokratą i południowcem, nie budził zaufania wśród radykalnych republikanów. Opozycja przeciwko prezydentowi szybko narastała. Radykalni republikanie zaczęli coraz ostrzej atakować prezydenta, stając w opozycji wobec jego polityki w odniesieniu do stanów konfederackich. Johnsona popierali tacy generałowie Unii, jak: Sherman, Meade i Grant. Ale dla radykałów nie miało to większego znaczenia.<br>Kiedy w grudniu 1865 r. zebrał się Kongres, okazało się, że istnieje tam spora grupa opozycyjna wobec Johnsona. Kongres uchwalił kilka ustaw, wobec których Johnson zastosował prawo weta. Na początku 1866 r. prezydent publicznie oskarżył Kongres o swego rodzaju rebelię. W czerwcu