Nigdy nie będę taka sprawna jak oni.<br>Może powinnam wysiąść i wrócić do domu najbliższym pociągiem.<br>Otarłam łzy rękawem. To po prostu puściły nerwy, próbowałam się pocieszyć.<br>Po kolokwium, po dziwnym przeczuciach Jadwigi. Ona nie powinna mówić mi takich rzeczy. Słowa mają dużą siłę. Mogą spowodować tragedię.<br>Spojrzałam na chłopców. Grzesiek oparł głowę o szybę. Chyba spał.<br>I znowu pomyślałam, że moja znajomość z Jadwigą mimo wszystko była skazana na niepowodzenie. Mam potrzeby seksualne, których ona w pełni nie może zaspokoić. Nie ożeni się ze mną. Nie będziemy miały dzieci. Może jednak ta jedna jedyna największa miłość mojego życia to będzie