ochronny, rozkładając substraty reakcji prowadzącej do wytworzenia ˇOH, a zmiatacze rodnika wodorotlenowego powinny chronić komórki (czy inne obiekty ulegające uszkodzeniu), działając jako alternatywne "tarcze" dla ataku tego rodnika.<br>Kres temu prostemu wyjaśnieniu położyli jednak chemicy wykazując w sposób nie pozostawiający miejsca na wątpliwości, że w warunkach zbliżonych do fizjologicznych reakcja Habera-Weissa nie ma praktycznego znaczenia. Jest wprawdzie wybitnie egzoergiczna (entalpia swobodna tej reakcji wynosi -76,2 kJ/mol), może więc przebiegać spontanicznie, jednak przebiega zbyt wolno. Różni autorzy podawali różne wartości stałej szybkości tej reakcji, ale wahają się one w granicach od poniżej 104mol1ˇlˇs1, poprzez 0,13 mol1