niewoli i do końca wojny, tj. 9 maja 1945 roku przebywała w obozie jeńców wojennych kobiet-żołnierzy w miejscowości Lamsdorff.<br>Wróciła w ukochane Tatry i od 1946 roku prowadziła na Hali Miętusiej małe, przytulne schronisko. W związku z utworzeniem w październiku 1954 roku Tatrzańskiego Parku Narodowego, Bronka Polankowa musiała opuścić Halę Miętusią. Choroba mięśnia sercowego spowodowała, że stała się niezdolna do pracy i wymagała stałej opieki. Zajmowały się nią siostry zakonne, którym w dowód wdzięczności ofiarowała im swój góralski domek na Krzeptówkach. Przeżyła trzy zawały serca, a przy czwartym, 1 lutego 1988 roku zmarła i została pochowana na cmentarzu w Kościelisku