pomijają wstydliwym milczeniem fakt, iż nie jest znane miejsce wiecznego spoczynku największego uczonego szwajcarskiego. Gdy bowiem na początku XIX w. niszczono cmentarz, by na jego miejscu wznieść jakieś zabudowania, nie zatroszczono się o znajdujący się tam grób Hallera. Pozwolono także, by uległ rozproszeniu liczący ponad 13 000 tomów bezcenny księgozbiór Hallera, jeden z największych i najwspanialszych prywatnych księgozbiorów Europy tamtych czasów, oraz jego przebogate archiwum. Prawdopodobnie chcąc dopomóc rodzinie, księgi i archiwalia zakupił cesarz Józef II i rozdzielił między kilka miast Lombardii. Jeśli niegdyś wydarzeniom tym nadawano symboliczne znaczenie, to obecnie z tej rzeczywistej czy też tylko pozornej obojętności Berna wobec