to dzieje się w czasie niejako zawieszonym, odmierzanym nurtem niespiesznej, leniwej, bo jakby świadomej swej przewagi rzeki. Natura triumfuje podwójnie użyczając swojej dzikości dwunożnym stworom, które przybyły, aby ją ujarzmić. A jednak jest w postaci kreowanej przez Kinskiego patos. Bohater z całą pewnością należy do tej samej rodziny, co Kaspar Hauser, Stroszek, szlachetny skoczek - artysta Walter Steiner, nie mówiąc już o szalonym bohaterze Znaków życia i maniakalnym Fitzcarraldo. Pościgiem za Eldorado kieruje nie żądza zysku, raczej przeciwnie: usprawiedliwia ona zadziwiającą bezinteresowność dążenia, które jest tym bardziej imperatywnym celem, im trudniejsze staje się spełnienie. Słusznie porównywano film Herzoga z Conradowskim Jądrem ciemności