nie, co się ze mną dzieje - pomyślała. Nie będę się przecież bać własnego dziecka, nawet jeśli jest arogancką dziewuchą. Następnym razem muszę być bardziej czujna, wejść ostrzej i nie dopuścić, żeby na mnie patrzyła.<br>- Zawsze myślałam, że jesteś grzeczną dziewczynką, ale widzę, że się myliłam. Proszę natychmiast iść do łazienki. - Helena odzyskała równowagę. Jej głos niósł znaną Joannie informację, że nie zniesie żadnego sprzeciwu. Joanna szybko zamknęła szafę i równie szybko zamknęła się z pudełkiem w łazience. Odkręciła wodę, aby nie dobiegł jej głos Heleny, i z uznaniem spojrzała na siebie, śmiało odbijającą się w lustrze. Serce waliło jej jak młotem