wykorzystał Rudolf z Fuldy we wstępnej części Translatio sancti Alexandri. W kompilacji tej nie ma ani słowa o wiecach. Rudolf pominął rozdziały 11 i 12, wspomniał tylko o zabobonnej wierze pogańskich Sasów, jakoby nów i pełnia księżyca stanowiły najlepszą wróżbę pomyślności podejmowanych wówczas działań37. Informacja ta pochodziła od Tacyta, do Helmolda jednak dotarła w wersji Rudolfa i Adama z Bremy, wyrwana z oryginalnego kontekstu i pozbawiona związku z terminami plemiennych zgromadzeń. Autor Kroniki Słowian nie mógł więc skojarzyć tego, co usłyszał o terminach wagryjskich wieców z jakąkolwiek książkową wiedzą. Tym łatwiej padł ofiarą nieporozumienia. Ale to nieporozumienie jest najlepszym, bo mimowolnym