tego, by wziąć na siebie odpowiedzialność wynikającą z przyjęcia nowych członków.<br>Problem sięga chyba jeszcze głębiej aniżeli przedstawił mi to mój niemiecki kolega. Największe nasze obawy powinna budzić polityczna efektywność unii - w pierwszej kolejności jej zdolność, a w zasadzie niezdolność do przeprowadzenia reform wewnętrznych. Jeden bowiem z wniosków szczytu w Helsinkach (dla nas bardzo istotny) brzmi: najpierw UE musi się sama zreformować, po to, by potem przyjąć nowych członków. Tym razem sceptycyzm, i to całkiem uzasadniony, mają prawo wyartykułować kandydaci do członkostwa w UE. Paraliż państw piętnastki w sprawach kluczowych nie tyle dla rozszerzenia, co przyszłości unii jest aż nadto widoczny