sierpniowym słońcem, ojciec w nieskazitelnym garniturze z tropiku trwa pochylony nad słomką, którą za chwilę podniesie, by nie kalała nieposzlakowanej powierzchni podwórza. W otwartych drzwiach domu macocha patrzy w stronę nadjeżdżającego wozu drabiniastego, obficie wymoszczonego słomą. Wysypią się z niego za chwilę goście, wracający z porannej wyprawy na poziomki: stryj Henio z pasierbicą Zosią, piękna Jana, paskudna pani Maria, koleżanka macochy, , państwo Popławscy, siostra z przyjaciółką Halszką i jej bratem, kadetem, pani starościna z synem, Zygmuntem, szwajcarska ciocia macochy, Tadzio Majewski... A dalej, na zboczu skarpy za domem, w miejscu gdzie tworzy ona coś w rodzaju obszernej półki - scena jesienna: ognisko