z wdziękiem właściwym starej szkole konwersacji napomknęła, iż dawniej po ubiorze i wysłowieniu można było wywnioskować, do jakiej sfery należy poznany na ulicy pan; ma się rozumieć, że nie wspomniałem o tym inżynierowi, nie chcąc pozbawić go przyjemności bluźnierstwa obyczajowego, Meluzyna też nie powracała do tego zagadnienia, widocznie wiedziała, czego Heniowi potrzeba do pełnej satysfakcji. Od tych dwóch rozparzonych staruch wyrwać byłoby się trudno, a cóż dopiero, gdy do tych potnych żądz doszły tęsknoty faustyczne! Gdy tylko Hortensja pojawiła się w pokoju, Meluzyna poinformowała ją o mojej kuracji, i obie tak się tym przejęły, że nie wypuszczały nas dopóty, dopóki nie