i śpiewam. Bez ciebie dawno już sam bym<br>Poległ na fali burzliwej, co w Styksie podziemnym płynie.<br>Opiewać cię dzisiaj pragnę. Chcę uczcić cię dytyrambem<br>Wzorem helleńskich poetów sławiących swoje boginie.<br><br>Rozpocznę od twej postaci: nie było takiego dłuta,<br>Co w doskonalszym natchnieniu rzeźbiło greckie posągi,<br>Z marmuru karraryjskiego jak Hera jesteś wykuta<br>I nieśmiertelna, i piękna jak Hera bywała ongi.<br><br>Zielone są twoje oczy jak wody u skał Rodosu,<br>Czerwone są twoje wargi pomalowane cynobrem<br>I słodsza od dźwięku fletni jest gędźba twojego głosu<br>Dla skroni, która spoczywa na sercu twoim niedobrym.<br><br>Twe piersi są jak puchary wezbrane nektarem złotym