romantyczny nie zdominował najbardziej się liczących, subsydiowanych przez państwo teatrów; bo jeśli nawet wystawiano romantyczne dzieła w Théâtre Français, były to tylko incydenty na tle repertuaru klasycznego. Ograniczano mu ilość przedstawień, nie chciano wznawiać jego sztuk, choć były kasowe i choć miał to zastrzeżone w kontrakcie; aby wyegzekwować swoje prawa, Hugo musiał aż wytaczać sprawy sądowe. A przecież sztuki romantyków cieszyły się wtedy zainteresowaniem zarówno krytyków, jak publiczności. Z oporami dyrektora współbrzmiał opór aktorów: przyzwyczajeni do dawnego stylu gry, nie mieli zamiaru go zmieniać dla romantycznych nowości.<br>Starciom z Wiktorem Hugo przewodziła panna (Anne Françoise) Mars, aktorka świetna, lecz preferująca zdecydowanie