ślepskami wodzi jak urzeczony za prędkim ruchem piszącej ręki pana komisarza. Wreszcie pióro z tej ręki przechodzi w grubą garść chłopa, który na wskazanym miejscu zapisanego arkusza umieszcza mozolnie trzy wielkie a koślawe krzyżyki...<br>Co gdy już dokonane zostało, pada nieodmiennie komisarskie:<br>- No, idźże sobie już, człowieku... z Panem Bogiem!<br>I tyle.<br>Więc Trząska (albo Półtorak) znowu zginał w ukłonie plecy - w ukłonie pobożnym a nieokreślonym co do kierunku - i ruszał ku drzwiom kancelarii, aby odsapnąć nieco i ochłonąć dopiero w ciemnej, głębokiej sieni... Tam jeszcze kilku innych czekało swej kolei-Około południa znużony dygnitarz zamykał commissorium. Teraz ożywiał się pan Czartkowski