od stężeń odorantów (modele psychofizyczne). Najbardziej popularny spośród modeli percepcyjnych został zaproponowany przez Zwaardemakera w roku 1908. Opiera się na założeniu, że podczas obliczeń intensywności zapachu mieszaniny można stosować sumowanie wektorowe. W przypadku mieszaniny dwóch odorantów (A i B) zależność intensywności zapachu mieszaniny (IAB) od intensywności zapachu składników (IA i IB) można zapisać jako:<br>&lt;gap&gt;<br>Doświadczalnie stwierdzono, ze stała interakcji " przyjmuje najczęściej wartości z zakresu 102-115°.<br>W zaproponowanym w roku 1983 modelu psychofizycznym (Frijters, Oude Ophius) wykorzystano potęgowe równanie Stevensa, wiążące intensywność zapachu(I) ze stężeniem odoranta (S; patrz p. 3.4.1):<br>&lt;gap&gt;<br>Gazy odlotowe z większości rzeczywistych emiterów są zwykle