Ika.<br><br>- A właśnie: "aha"! Chcesz się upiec na pieczeń cielęcą?<br><br><br>- Dlaczego cielęcą?<br><br>- Przemyśl to sobie sama.<br><br>- Mądry jak... - Ikę aż zatkało.<br><br>- Przepraszam - spytał grzecznie Groszek - czy <br>zapalić zapałkę?<br><br>- N... nie - powiedziała po chwili. - Nie gniewaj <br>się, Grosiu. Miałeś rację.<br><br>- No dobra, już dobra... - uśmiechnął się. - Idziemy.<br><br>Ale teraz dla odmiany Ika wykazała, że i ona też czasem potrafi <br>coś przemyśleć.<br><br>- Czekaj - powiedziała. - Nabierz tego żwiru do kieszeni <br>i rzucaj przed sobą. Skąd można wiedzieć, co za licho tam siedzi <br>w ciemnościach? Rzucisz... przynajmniej przestraszy się.<br><br>Groszek schylił się i zaczął upychać żwir po kieszeniach.<br><br>- Słusznie - powiedział w końcu. - Ale... <br><br>- Ale co