górskich rzeczy, od decyzji wyjścia w góry. Doświadczony taternik i zarazem instruktor wspinania z wieloletnim stażem wszedł wraz z trójką swych podopiecznych we wschodnią ścianę Mięguszowieckiego Wielkiego.<br>Było to 4 września 1992 r. Pogoda pozostawiała sporo do życzenia. Być może Jerzy H. powinien był zrezygnować ze wspinaczki, ale... No właśnie! Ileż to razy wchodziłem w ścianę licząc, że przechytrzę mgłę, mżawkę, śnieżną krupę. Czasem udawało się "siłą woli" wymusić poprawę pogody. Częściej trzeba było uciekać z gór przed burzą, ulewą, śnieżycą czy wichurą. Uciekać dziękując górom, że dają czas na ucieczkę.<br>A więc mamy początek września. Marną pogodę. I małe widoki