że występują znaczne różnice w energii nukleonów, w zależności od tego, czy spinowy moment pędu jest równoległy, czy antyrównoległy do orbitalnego momentu pędu. Wprowadza się więc rozszczepienie powłok, które można przypisać sprzężeniu spin-orbita, tak że stan wypadkowego momentu pędu ((...)) 1/2 leży energetycznie znacznie niżej od poziomu ((...)) 1/2 Inaczej mówiąc, nukleon, poruszając się po orbicie o dużym momencie pędu, daje pierwszeństwo orientacji wewnętrznej spinu raczej w kierunku sumowania dwóch momentów pędu niż ich różnicy. Dla stanów˙ ((...)) ((...)) rozszczepienie jest tak duże, że zwykle wyznacza koniec powłoki zamkniętej (odpowiadającej liczbie magicznej). Mamy więc sytuację, w której z powodu rozszczepiania energii nowe poziomy