najgłębszą tajemnicą! - zakrzyknął gromko.<br>- Z pewnością - mówił Cisowski. - Nie ma jednak na świecie takiej tajemnicy, której by nie można odgadnąć.<br>- Czekaj! Ani słowa więcej... Zaraz sprawdzimy!<br>Wydobył z kieszeni notes, zamknięty siedmioma pieczęciami tajemnicy, i począł go przeglądać z niebywałym pośpiechem. - Tak, tak... - mówił jakby przerażony. - Kartki mi się<br>zlepiły... Istotnie... Pomyliłem się... Jak to odkryłeś?! - krzyknął nagle wielkim głosem.<br>. - To nie jest zbyt trudne - odrzekł skromnie Cisowski. Było to w miesiąc po rozpoczęciu roku. Patrzyłem, ile kartek pan profesor odwraca, a ponieważ nazwiska nasze spisane są w porządku alfabetycznym... Metoda pana profesora była zbyt przejrzysta...<br>- Diable! Szatanie! - zawołał staruszek.<br>Sam