mieć silne, twarde, elastyczne mięśnie, żeby tańczyć... wygimnastykowane, sprężyste stopy. Czy będę mogła tańczyć, kiedy przyjdą Niemcy?<br> Właściwie myślała chyba tylko o tym, ze złością, a czasami i nienawiścią, nasłuchując mojego wrzasku, dobiegającego z wiklinowego łóżeczka.<br> Wysiłek, zmęczenie, odór potu pomagały zapomnieć... Kiedy znużenie mijało, powracały natrętne myśli, troski, smutki... Iw znowu stawała się bezradna. Sytuacja wydawała się przerażająca, osaczająca i bez wyjścia... I ponownie zaciskała zęby, marszczyła czoło i starała się żyć zwyczajnie, wśród drobnych spraw, zdarzeń, szczegółów... Patrzyła na mnie i rozmyślała o Witku... Wyjmowała jego listy i wczytywała się w zakochane, spragnione, zapłakane słowa rozmarzonego, nieszczęśliwego chłopca, którego