wiek.<br><br>Wpatrzony w dal wołałem: "Dnieje!"<br> I szumem pieśni brzmiał mój głos -<br>Bywały dzieje i nadzieje,<br> Lecz nie nadziejom sprzyjał los.<br>Pożoga wojny nas spaliła,<br> Roztrzaskał dziejów krwawy młot,<br>Ty jedna wiesz, o moja miła,<br> Jak muszę odtąd zniżać lot.<br><br>Poetą byłbym jednym z wielu,<br> Co padli, gdybym teraz padł,<br>Jak ci bez winy i bez celu<br> Pomordowani. Cóż za świat!<br>Już Czechowicza milczy lutnia,<br> Już Karpińskiego zamarł śpiew,<br>I Hulewicza duch posmutniał,<br> Kiedy go musnął śmierci wiew.<br><br>Niech już nadejdzie pora noży,<br> Która nakarmi naszą pięść!<br>O, sprawiedliwy polski Boże,<br> Tej wygłodniałej pięści szczęść!<br>Niech sprzyja zemście pieśń anielska,<br> Twym gniewie