częściach miasta. Lecz kiedy cię, panie, rozpoznają... <br>- Wiem - mruknął Hunt, zirytowany łopatologicznymi wywodami menadżera. <br>Siedział na krawężniku przed lokalnym magazynem sieci Home Delivery, zawinięty ciasno w płaszcz. <br>Marina usiadła obok, wyciągnęła długie nogi obleczone w półprzejrzysty cień. Nicholas poczuł zapach jej perfum i przez chwilę podejrzewał nawet infekcję po &lt;orig&gt;myślni&lt;/&gt;. Jak to się jednak potrafi człowiek zapomnieć w OVR...<br>- Wiesz - zaśmiał się ponuro, z miejsca się asekurując - ja naprawdę wierzyłem, że się nam uda...<br>- Panie - pochylił się nad nimi diabeł - nie ma powodu do rozpaczy. Bez trudu mogę się przebić. <br>Hunt uniósł wzrok. <br>- O czym ty mówisz, do cholery? <br>- Dysponujesz, panie, Armią