współwrażliwej na teraźniejszość i zjawiska otaczającego świata. Toteż utrata (po roku 68) możliwości bezpośredniej konfrontacji dramatu z widzami, stała się dla Havela sytuacją impasu. W tych nowych dla siebie i społeczeństwa okolicznościach uświadomił sobie (jak sam pisze w autorskim posłowiu) potrzebę pisania inaczej niż do tej pory, przewartościowania warsztatu dramatycznego. Jakościowo nowa sytuacja społeczna wymagała innego języka opisu, ironizowanie przestało wystarczać, nie spełniało zadania. Wszystkie sztuki pomieszczone w tomie pochodzą z okresu po roku 1969 i dają niejakie pojęcie o kierunku dramaturgicznego rozwoju autora. O ile jeszcze "Spiskowcy" bardzo przypominają groteskowe założenia "Policji", a "Górski hotel" ma coś z klimatu "Garbusa