sam nazywał? Czyż sam potrafiłby się tobą zająć, o ciebie zatroszczyć? Czyż nie zasługuje na surową karę?<br>Lęk przeniknął już do jego duszy. Zadomowił się i osiadł na stałe. Znasz to przecież, Siostro. Wiesz, że jest już stracony. Zatruty przez filozofię gadaniny. Ogłupia sam siebie słowami, słowami, słowami...<br>W domu Jakub nie był w stanie usiedzieć w miejscu. Wiedział, że zrobił z siebie błazna. Starsza kobieta w szoku miała prawo tak się zachowywać. Wyolbrzymiać, histeryzować. Ale on? Trzeźwo myślący racjonalista? Jak niemożliwe stało się możliwe? Niestety, żaden Adalbert Posch nie poklepał go po ramieniu, mówiąc: "Możesz mnie pytać, o co tylko