sprawy warsztatu, skomplikowanej architektoniki przedstawień językowych, literatury i krytyki rozpatrywanej w kategoriach psycho- i socjodramy schodziły tu na plan dalszy.<br> Krytyk to komiwojażer drogich sobie wartości, ale - jak powtarzał w 1978 roku Błoński - zarazem ktoś taki, kto godzi się z faktem, iż przyjdzie mu bronić ich "w warunkach zaciekłego współzawodnictwa".<br> Jednakże - jak można było wyczytać z tekstu Błońskiego - w akcie krytycznym samo dawanie wyrazu swoim opiniom jest zarazem czymś więcej aniżeli tylko folgowaniem własnym kaprysom, literackim fobiom czy fascynacjom. Jest bowiem zarazem obroną "wszystkiego, co w - zawiłych relacjach między nadawcą a odbiorcą dzieła - niesie możliwość rozumienia", ale jest również wymogiem "reprezentowania