że <q>rząd francuski jest gotów, w razie potrzeby, udzielić szefowi państwa i rządowi polskiemu prawa eksterytorialnego we Francji na zasadzie precedensu belgijskiego 1914 r.</> Gwarantując dotrzymanie wcześniejszych obietnic, ambasador Rumunii w południe 17 września oświadczył, że król Karol ofiarowuje prezydentowi i rządowi polskiemu gościnę i prawo przejazdu oraz tranzyt wojska. Jednakże w tym dniu ambasador niemiecki w Bukareszcie Wilhelm Fabricius przedstawił stanowcze żądanie Berlina zatrzymania władz polskich po przekroczeniu granicy. W rezultacie tych nacisków rząd rumuński w godzinach popołudniowych dnia następnego (czyli już po przekroczeniu granicy przez polskie władze) ograniczył swoje wcześniejsze deklaracje tylko do udzielenia pomocy, a pod wpływem późniejszych