wybuchło powstanie żydowskie pod wodzą kapłana Matatiasza, prowadzone w latach 167-140 p.n.e. kolejno przez jego synów Judę, Jonatana i Szymona, zwanych Machabeuszami. Bohaterska walka partyzantów była tak zacięta, że wojska Seleucydów musiały wycofać się z licznych miast palestyńskich i w roku 164 wódz powstania Juda wkroczył do Jerozolimy, przywracając w świątyni kult Jahwe.<br>Syn Epifanesa, król Antioch V Eupator, przybył z wielką siłą zbrojną, by stłumić powstanie. Pod Bet Zacharia, w niewielkiej odległości od Betlejem, Machabeusze ulegli, gdyż nie mogli się ostać wobec silnej jazdy greckiej i oddziałów słoni bojowych. Warunki kapitulacji były jednak nadspodziewanie łagodne. Nowy król