roku, w następnej książce. Poczekajcie. Może odważę się pokazać światu. A to dzięki temu, że mam dom. Wy też macie. Tylko trzeba być trzeźwym. Inaczej się nie da. Trzeba zaakceptować zarzyganą rzeczywistość. To może tylko matka. Dla innych też trzeba być trzeźwym, żeby nie przegapić uczuć. <br>Na tym kończę mamo. Jestem. Będę. Już się nie musisz o mnie martwić. Pokochałam życie i wszystko to, co ono ze sobą niesie. Nawet to cierpienie w chorobie, które teraz odczuwam. Jest moje. Wybrałam je. I Bóg je zaakceptował. Ty też. Dlatego Mamo zawsze będę Twoja.<br>&lt;au&gt;Barbara Rosiek&lt;/au&gt; &lt;page nr=4&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;&lt;tit&gt;NARKOTYCZNY ELVIS&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Kodeina - stężenie dziesięciokrotnie przekraczające dawkę toksyczną