Gdybyż On na pustyni pozostał z dala od dobrych i sprawiedliwych. Może by wówczas nauczył się żyć i ziemię kochać - i dar śmiechu poznałby aż nadto"</>. Nietzsche nie dostrzega dwóch fundamentalnych faktów: że śmierć Jezusa miała być w myśl Jego przekonań rozwiązaniem problemu śmierci i że innym charakterystycznym rysem postawy Jezusa było traktowanie życia jako wartości podstawowej. Zauważmy bowiem, że nieustannie mówi On o Życiu. Przyszedł życie dać, przyniósł z sobą napój życia, chleb życia, słowa życia, pokarm życia, wreszcie sam jest życiem. Dokonuje uzdrowień, a nawet wskrzeszeń, co byłoby nie do pomyślenia, gdyby śmierć i umieranie stanowiły dla Niego wartość