pięli się już wąziutką ścieżką pod zbocze zamkowej góry.<br>Gdy doszli do jałowców, pod murami baszty ujrzeli ukrytą w cieniu Srebrną. Kobieta siedziała w tym samym miejscu, w którym znajdowała się, gdy Jola opuszczała swą kryjówkę. Poprzez zarośla przeświecały jej bluzka i pasiaste spodnie.<br>Perełka przysunął się bliżej i szepnął Joli do ucha: - Może byśmy tak ją zwabili na dół?<br>Jola dała znak, by milczał. - Nie wolno się zdradzić.<br> - W takim razie będziemy tutaj siedzieć do wieczora.<br>Jola uniosła ostrzegawczo rękę. Spojrzeniem pokazała na wyjście z podziemia. W wąskim przełazie pojawiła się kędzierzawa głowa Tyrolczyka. Po chwili atletycznie zbudowany mężczyzna stanął