Jonasz Kofta - dusza towarzystwa, gawędziarz, przyjaciel młodych zdolnych, dla starych nieutalentowanych - wyrozumiały. Mieszkał na Bemowie i miał kota o imieniu Myszkin. Dawno, dawno temu... (brzmi to jak początek bajki, bo czasy te, patrząc z czasu perspektywy, mogą wydawać się bajką), kiedy życie towarzyskie kwitło, kawiarnie, kawiarenki, kluby środowiskowe tętniły życiem, Jonasz Kofta był duszą towarzystwa. Opowiadał anegdoty, snuł opowieści i doradzał autorom, którzy wchodzili w zawodowe życie. Anegdoty były smaczne, opowieści barwne, choć nie zawsze prawdziwe to fascynujące, a rady lakoniczne i trafne. Czasami poeta przepadał. Był poza zasięgiem. Wtedy być poza zasięgiem było łatwiej. Nikt jeszcze nie słyszał o telefonach