ojciec. Tyle, że ojcu-rusofobowi, żadne rosyjskie słowo nie przeszłoby przez gardło, a Zimkowi zawdzięczam szereg perełek rosyjskiego poczucia humoru w brzmieniu oryginalnym. Jak choćby to niezwykle obrazowe określenie człowieka nahalnego, od którego nie sposób się odczepić: "Prystał kak bannyj list k'żopie." O młodzieńcu skromnym natomiast, nienarzucającym się mawiał szwagier: "Junosza tichowo portreta." A wręcz zachwycił mnie najlapidarniejszy z możliwych i najkrótszy wykład pragmatycznego hedonizmu w formie poetyckiej: Choroszo tomu bywajet, kto z mołocznicoj żywiot: mołoczko on popiwajet i mołocznicu j.....t. Kiedy padliśmy sobie w objęcia po moim powrocie ze Szczors, Zimek był już w cywilu. Wojsko opuścił w randze