Kajaki. Ferdzia milczał.<br>- Paszoł won, słyszysz? Ferdzia patrzył w milczeniu.<br>- Chcesz kamieniem po zębach? Ferdzia poruszył się ledwo widocznie i rzekł wolno:<br>- Ja wiem, gdzie jest Polek.<br>- Ooo, jaki klawy. Ja nawet tego nie wiem.<br>- A ja widziałem.<br>- Nie zawracaj głowy, bo jak dam po szniuku...<br>- Podglądałem jego wczoraj wieczorem. Kajaki zatrzymał się i spytał odrobinę łagodniej:<br>- Pobożysz się?<br>- Jak Boga kocham.<br>- Ale ty w Boga nie wierzysz.<br>- Wierzę. Bardzo mocno wierzę.<br>- No to mów.<br>- On poszedł... poszedł...<br>- Gdzie?<br>- Kiedy ja boję się powiedzieć.<br>- Czy to straszne?<br>- Oj, jakie straszne. Kajaki przełknął ślinę. Wahał się wyraźnie. Ale dokoła był przecież dzień