faktu i zmęczenia fabułą. Wypadało czytać i kolekcjonować biografie, pamiętniki, opracowania i eseje historyczne. Tradycyjnie rozumianą powieścią (zwłaszcza w obiegu oficjalnym) zajmowali się często pisarze drugorzędni. Może i dlatego nie miała ona wielkiego wzięcia na rynku czytelniczym. O nowości księgarskie było w tym okresie trudno, ale podczas gdy pierwsze wydanie Kalendarza i klepsydry stało się od razu książką praktycznie niedostępną, powieści i opowiadania niemal wszystkich polskich autorów kupować można było bez pośpiechu.<br> Fenomen, o którym mówimy, nie ma właściwie zbyt wiele wspólnego z ogłaszanym co pewien czas "kryzysem powieści". Przyszli historycy literatury prawdopodobnie zakwestionują sensowność tego pojęcia. W literaturze XX wieku