usłyszałam nagle głos Marka. Nie odpowiedziałam.<br>Wyciągnął do tyłu rękę i podał mi landrynkę. Wzięłam bez słowa. On też już się nie odezwał. Włączył cicho muzykę. Naciągnęłam koc na głowę i znowu zasnęłam.<br>A jak znowu otworzyłam oczy, samochód stał już przed schroniskiem. Przez uchylone drzwi sączyła się smuga światła. Kamienne schody zapraszały. Tam gdzieś w środku czekała na mnie Jadwiga. <br>- Możesz spać w samochodzie - powiedział Grzesiek.<br>Podniosłam się gwałtownie. Wstrząsnął mną dreszcz. <br>- Dziękuję! - zawołałam. Wbiegłam po schodkach. Recepcjonistka od razu podała mi klucz.<br>Znalazłam pokój. Pachniało różami. Bezbłędnie rozpoznałam dezodorant, którego używała Jadwiga. Ona nigdy nie robiła makijażu. Ubierała się