twarz mu zbladła<br>i łez się zalał strumieniem,<br>i pocałował zwierciadło,<br>i cały stał się kamieniem.<br>(Dziady) <br><br> U schyłku życia zapisał w swym dzienniczku:<br><br>Dzień każdy ma swe troski,<br>A miesiąc dni trzydzieści.<br>Rachunek więc stąd prosty,<br>I rzec można pewnie,<br>Że najszczęśliwszy miesiąc<br>To luty.<br><br> A luty miał dla Kanta już tylko dni dwanaście. Siódmego lutego<br>- jak pisze Hasse - zaprosił nas po raz ostatni.<br>Przyniesiono go do stołu, ale zaledwie przełknął łyżkę<br>zupy, prosił, aby go odniesiono z powrotem do łóżka. Był<br>to już tylko szkielet i wymęczone ciało opadło na łóżko jak<br>w grób. Jedenastego wieczorem oczy miał szkliste