w 1954 roku, a wydanych w 1955 - wiele wody upłynęło. Wystarczy wziąć do ręki ostatnio otrzymany "Przegląd Artystyczny". Ma się wrażenie, że się ogląda dawny "Głos Plastyków", kiedy nim kierowali szkodliwi kapiści. Janusz Bogucki daje całą topografię obficie ilustrowaną żywych kierunków malarstwa w Polsce lat ubiegłych, a więc "nowocześni" z Kantorem na czele; łączy ich z nazwiskiem Henryka Stażewskiego (przed 1939 rokiem najwybitniejszego obok Strzemińskiego przedstawiciela "unizmu") i podkreśla, że w okresie ich likwidacji w 1949 roku pisał, że "awangardowego konia należy karmić choć wydaje się niesforny". Opowiada, jak próby wciągnięcia "nowoczesnych" ku syntezie realizmu z ich sztuką zostały przez nich