źródeł na początku tomu I.<br> Chmielowski rozpoczął opis od klasyfikacji "&lt;orig&gt;chymii&lt;/&gt;"; jedną z trzech jej części ma być "&lt;foreign&gt;alchimija czyli ars secreta lub ars hemetica&lt;/foreign&gt;". Dalej wymienił kilku wybitnych alchemików, wśród których znaleźli się Daniel Sennertus (w którego dziele &lt;hi rend="italic"&gt;Naturalis Scientia&lt;/hi&gt; miała znajdować się wzmianka o źródle w Tatrach lub Karpatach, w którym zanurzone żelazo miało zmienić się w miedź), Cornelius Martinus Antverpianus, Conradus Hernelus, Delvio oraz Wolf (którego dzieła alchemiczne miał pochwalić król August II), Leonhardus Thurneisser oraz Hermes Trismegistus, wynalazca alchemii.<br> Ponadto wymieniony został Sendivogius "Novi luminis author" oraz "jakiś autor &lt;foreign&gt;hermetici arcani anonymus&lt;/foreign&gt;, imię swoje w tym &lt;orig&gt;anagramma