bardzo do tego chłopca i nie chciał go narażać na niespodzianki rzymskich dróg. Ale Kalias usłyszawszy, że patrol jedzie pod Neapol, nie mógł usiedzieć na miejscu. Błagał Sotiona o wstawiennictwo.<br>Wkrótce po nich ruszyło całe wojsko.<br>Chłopcy jechali raźno, pełni radości i humoru. Opowiadali sobie wczorajsze przeżycia z walki. Nawet Kastor rozruszał się i opowiadał, jak to rzuciło się na niego od razu czterech legionistów i gdyby nie pomoc Polluksa, kto wie, czy teraz siedziałby tak spokojnie na koniu i gryzł placek. Kalias zląkł się, że przy sukcesach przyjaciół zbledną jego czyny, więc po raz drugi zaczął o tym, jak to