uśmiechnął się do Alicji. - Pamiętam, że jak ją usłyszałem po raz pierwszy, kiedy miałem siedem lat, pół nocy nie spałem. Takie tu mamy atrakcje, lepsze niż w Warszawie. Oj, chyba znów palnąłem coś głupiego. Co pani robi, studiuje? - spytał, zmieniając nagle temat.<br>- Tak. Na anglistyce. A pan?<br>- Jeżdżę na ciężarówce.<br>- Kierowca?<br>- Tak.<br>- I nie umie pan uruchomić syrenki?<br>- Umiem. - Uśmiechnął się. - Po prostu nie chciałem się narzucać.<br>- O rety, dlaczego od razu pan nie powiedział? - Alicja zerwała się z miejsca. - Chodźmy!<br>Chwilę później silnik pracował aż miło. Znów przytroczono trumnę, ale tym razem za kierownicą usiadł rozmówca Alicji, natomiast Stanisław przyłączył