odwilż&lt;/&gt;<br>Cerkiew ruska początkowo nie przyjęła do wiadomości decyzji patriarchatu &lt;name type="place"&gt;Konstantynopola&lt;/&gt; o zerwaniu z &lt;name type="place"&gt;Rzymem&lt;/&gt;. W pierwszych trzech stuleciach w &lt;name type="place"&gt;Kijowie&lt;/&gt; podejmowano wysiłki zmierzające do podtrzymania jedności. Dopiero przeniesienie centrum życia religijnego na tereny &lt;name type="place"&gt;Rusi Moskiewskiej&lt;/&gt; stworzyło warunki do nieprzyjaznego &lt;name type="place"&gt;Zachodowi&lt;/&gt;, bizantyjsko-ruskiego prawosławia.<br> W 1988 r., kiedy obchodzono w &lt;name type="place"&gt;Kijowie&lt;/&gt; Wielki Jubileusz Tysiąclecia, &lt;name type="person"&gt;Jan Paweł II&lt;/&gt; wysłał dwa odrębne listy apostolskie do &lt;name type="person"&gt;Rosjan&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Ukraińców&lt;/&gt; - prawosławnych i katolików. Przetarta została droga dla dalszych kontaktów, coraz liczniejsze stały się wyjazdy katolickich duchownych z &lt;name type="place"&gt;Polski&lt;/&gt; do pracy duszpasterskiej za wschodnią granicę. Patriarchat moskiewski nie patrzył obojętnie ani na aktywność katolicyzmu, ani na