w dalszą drogę, szliśmy za nim od podwórka do podwórka nie mając nigdy dość wesołego a w dodatku bezpłatnego widowiska.<br><br>Dopiero Wania przypominał sobie o domowych obowiązkach i pędził z powrotem zadzierając pięty i ukazujac dziurawe podeszwy. Biegliśmy za nim, pozostawiając daleko w tyle małego Kukurydzę.<br><br>&lt;tit&gt; 33. WSPOMNIENIE&lt;/&gt;<br><br>Życie w Kijowie wydawało mi się bujne, a nawet dostatnie. Krótki pobyt w Lublinie pozostawił rysę na moim sercu i myśl o tych minionych dniach była przepojona goryczą. Pamiętam, jak po wyjeździe, a raczej po ucieczce ojca z Nowych Sokolników, zamieszkaliśmy we troje - matka, Krysia i ja, u doktora Jakuba w oficynie nad