Hej, pola, pola zielone! Czy Ty masz stale w uszach melancholijne harmonie Tristana? Wyobraź sobie, że kurtyna idzie w górę na scenie jakiegoś Burgtheater. Kennst du das Land? <br>Twój kochający A.<br><br>Patrząc w przyszłość (ha! jak można patrzyć w przyszłość?), wyobrażamy sobie po prostu SZCZĘŚCIE (lub NIESZCZĘŚCIE) pisane dużymi kulfonami. Koncept, abstrakcja. A przecież szczęście nie istnieje oddzielnie, samodzielnie. Szczęście nie jest szczęściem, jest Hermannem malującym obraz jest Rachelą uśmiechającą się do mnie jest partyturą Zmierzchu czytaną na gorącej plaży jest zbliżaniem się do Rzymu wieczorem.<br>Opuszczam Rzym za parę godzin. Już się pożegnałem ze wszystkimi. Może nie należało wracać do