ten obowiązek. Niemojowski przeszedł przez kilka obozów niemieckich, wcześnie w życiu doświadczył brutalności naszego wieku - i ta brutalność napiętnowała jego własne utwory symbolami często ciemnymi, ale przez to właśnie próbującymi nazwać paradoksalne znaczenie krzywdy i ofiary. Ta okrutna symbolika najbardziej jest widoczna w tomie Źrenice z 1956 roku i w Koncercie na głos kobiecy z 1960 roku, w którym Niemojowski użył metody asocjacyjnej Ezry Pounda, aby dać tekstowi spoidła kontrolujące ból pamięci. Ezra Pound stał się dla Niemojowskiego il miglior fabbro: tłumaczył go przez lata - według mnie on jedyny umiał przez swą znajomość greki i łaciny dojść do istoty Poundowego eksperymentu