Bóg towarzyszył wiecującym wojownikom, nie tylko duchem, ale i ciałem: był obecny na placu zgromadzeń w postaci rzeźbionej figury. Miejsce wiecu było więc zarazem miejscem kultu.<br>Połączenie to występuje czytelnie w naocznym świadectwie Helmolda o plemiennym sanktuarium Wagrów. W pierwszych dniach 1156 r. biskup starogardzki Gerold w towarzystwie swojego brata Konrada, opata klasztoru Ridayshausen oraz właśnie Helmolda udał się po raz pierwszy do swojej diecezji. Na dobrą sprawę Gerold był podówczas biskupem in partibus infidelium. Wagrowie, podobnie jak i pozostałe plemiona związku obodrzyckiego, tryumfalnie powrócili do pogaństwa po zwycięskim powstaniu 1066 r. Dzieło chrystianizacji, ledwie rozpoczęte pod panowaniem obalonego w tym