dla bilansu rocznego i innych podstawowych rozliczeń zewnętrznych oraz przy występowaniu najniższych stanów produkcji nie zakończonej (np. przy wahaniach sezonowych w młynach, olejarniach).<br>Stosowane w praktyce podstawy wyceny można uporządkować następująco:<br> - koszt rzeczywisty,<br> - koszt normatywny lub planowany (zakładany w technologii, wielkości kosztorysowe itp.),<br> - koszt niepełny: bezpośredni lub materiałowy,<br> - koszt szacunkowy.<br>Koszt rzeczywisty może być przyjęty wówczas, gdy jego wielkość wynika z prowadzonych kart kalkulacyjnych poszczególnych faz produkcji (przy metodzie procesowej rachunku kosztów) lub nie ukończonych zleceń) przy metodzie zleceniowej lub asortymentowej).<br>Koszt normatywny, planowany, kosztorysowy itp. wykorzystuje się w wycenie przy prowadzeniu np. rachunku kosztów normatywnych, standardowych, planowanych, tzw. postulowanych oraz