zdrowia.<br>On na to:<br>- Żeby mogła wyfrunąć! Żeby mogła z czystym sumieniem porzucić wreszcie Rzym, nie zostawiając tu bez opieki ciężko chorego człowieka!<br>Udałem, że nie pojmuję, że nie słyszę. Na próżno. Co zaczął, chciał skończyć. Czego zaledwie dotknął, musiał pogłębić. Przypomniałem sobie, co mi o Kozickiej mówili znajomi z Krakowa, że straciła męża w Warszawie na miesiąc przed powstaniem, a sama po obozie dostała się bezpośrednio po wojnie do Rzymu. &lt;page nr=216&gt; - Zająłem się nią - dodawał teraz od siebie Maliński. Odchuchałem. Ale w miarę upływu lat przestało wystarczać jej nasze położenie. Z Rzymu odpłynęła większość jej znajomych. To prawda również, że pozostali